از محدودیت‌های داخلی تا جشنواره‌های خارجی/ وضعیت سینمای هرمزگان خوب نیست
تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۹۲۸۵۷
ایسنا/هرمزگان سینما، تازه‌ترین شاخه هنر، معروف به هنر هفتم است. هنری که گاه به ظرافت یک شعر و گاه مانند پازلِ جذابی است که به شما اجازه می‌دهد خودتان آن را تکمیل کنید.
همان‌طور که عباس کیارستمی می‌گوید: "وقتی سخن از سینمای شاعرانه می‌رود، منظورم نوعی سینما است که خصوصیات شعر را در بر دارد، که گستره بیان شاعرانه را طی می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زمانی که در سال ۱۸۹۵ برادران لومیر دستگاهی جادویی به نام "سینماتوگراف" را که دستگاهی قابل حمل و شامل سه قطعه دوربین، چاپگر و پروژکتور بود را اختراع کردند، آن را در گراند کافه پاریس به نمایش گذاشته و به ساخت فیلم‌های واقع‌گرایانه پرداختند، پدیده سینما شکل گرفت.
ورود نخستین دستگاه سینماتوگراف به ایران نیز ۵ سال پس از اختراع جهانی آن توسط برادران لومیر اتفاق افتاد. همچنین در همان سال نخستین سینمای ایران به نام "سینما سولی" توسط کاتولیک‌ها در شهر تبریز تأسیس شد.
امروزه که بیش از یک قرن از ورود اولین سینما به ایران می‌گذرد، ۲۱ شهریورماه به عنوان روز ملی سینما نام‌گذاری شده است. به همین مناسبت، ایسنا گفت‌وگویی را با کارگردان بااستعداد هرمزگانی، که آثارش در جشنواره‌های داخلی و خارجی بسیار موردتوجه قرار گرفته، ترتیب داده است.
"محمود شاکری" دارای مدرک کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی است. وی با آثاری چون مستند داستانی چله، فیلم کوتاه انکاس، فیلم کوتاه نطق پیش از دستور و غلط گیر که از آثار تازه او هستند، در جشنواره‌های داخلی و خارجی چون حقیقت، آسیا-اقیانوسیه، کلابوراگی هند، اورلاندو آمریکا، ای پلاس انگلستان، وان ارتست هند، اردیبهشت و... شرکت داشته و جوایز متعددی را از آن خود کرده است. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار ایسنا با این کارگردان خوش آتیه هرمزگانی را می‌خوانید:
چه شد که تصمیم گرفتید وارد حوزه تئاتر، مستندسازی و سینما شوید؟
من در دانشگاه بوشهر تئاتر خوانده‌ام. همچنین در دبیرستان هم تئاتر کار می‌کردم. با گذشت زمان تئاتری در جشنواره فجر داشتم و همین‌طور با شرکت در اولین دوره جشنواره مسجد هم حدود ۱۰ الی ۱۵ جایزه دریافت کردیم. بعد هم که به هرمزگان آمدم و در سازمان صدا و سیما پذیرفته شده و شروع به کار کردم. به طبع کارکرد صدا و سیما نیز فیلم است و باعث علاقه‌مندی بیشتر من به این حوزه شد.
کمی درباره آثار خود و جشنواره‌هایی که در آن شرکت کرده‌اید برایمان صحبت کنید.
من کار خود را با مستند چله، که به صورت مجموعه مستندهایی در رابطه با صنایع دستی استان هرمزگان بود و برای هر کار مبلغ ۸۰۰ هزار تومان می‌دادند، شروع کردم. این مجموعه شامل ۱۳ کار بود و ما تصمیم گرفتیم که یکی از آن‌ها را که در مورد حجله سازی در بندر کنگ بود، برای دل خودمان کار کنیم.
ساخت این مستند داستانی حدود ۳ الی ۴ روز طول کشید و سپس آن را برای جشنواره ارسال کردیم. در جشنواره کاری بود که برای آن ۸۶۰ میلیون تومان هزینه کرده بودند و ما با آن‌ها رقابت کرده و در جشنواره موفق به دریافت جایزه اول شدیم. در آن زمان مصاحبه‌ای با شبکه چهار داشتم که گفتم مستند را با ۸۰۰ هزار تومان ساخته‌ام و مجری حرف من را نمی‌پذیرفت و می‌گفت حقیقت ندارد!
حسن مستندسازی در استان هرمزگان این است که مردم همراه شما هستند. البته قبلاً این‌طور بود! متأسفانه در حال حاضر گروه‌هایی آمده‌اند که با بدقولی و اذیت، باعث نبود همکاری گذشته شده‌اند.
در حال حاضر وضعیت سینما و مستندسازی و فعالان این حوزه در استان هرمزگان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به طور کلی وضعیت سینمای ما خوب نیست. یعنی کسی را نداریم! در جشنواره اردیبهشت مجری از آقای کیومرث پوراحمد، که داور بودند پرسید که چه افراد شاخصی از سینما و فوتبال هرمزگان می‌شناسید؟ خیلی ناراحت کننده بود که ایشان فکر کردند و گفتند کسی را به یاد نمی‌آورم. و این موضوع برای من آزاردهنده است.
به نظر شما علت اینکه مستندسازان استان همچون سایر مستندسازان کشور، بیشتر تمایل به ارائه آثار خود در جشنواره‌های خارجی دارند چیست؟
جشنواره‌های ما خیلی محدود است و تنها یک جشنواره حقیقت برای مستند و یک جشنواره فیلم کوتاه داریم. چند سال هم جشنواره منطقه‌ای بود که حذف شد و ظاهراً امسال مجدداً برپا شده است. به علاوه اینکه ما چارچوب تعیین می‌کنیم. برای مثال اداره ارشاد می‌گوید که ۲۵ میلیون تومان برای یک کار داستانی و کوتاه در حیطه اعتیاد بودجه می‌دهیم. در واقع ما با این کار فیلمساز را محدود می‌کنیم و از او نمی‌خواهیم که در رابطه با موضوع اثر فکر کند.
من شب می‌خوابم و سوژه‌ای به ذهنم می‌رسد و یا اینکه دردی را دیده‌ام و آن درد است که می‌توانم درباره آن فیلم بسازم. این‌طور نیست که بتوان به یک فرد القا کرد و چیزی را در ذهنش قرار داد تا بر اساس آن فیلم بسازد.
من فکر می‌کنم که باید فضا کمی بازتر شود. خیلی از کارهای من اینجا رد شده است برای مثال در رابطه با کار جدیدی که ساخته‌ام گفتند قابلیت پخش ندارد. در صورتی که این کار در حال بیان دردی است و حرف جهان‌شمول و جهانی‌ای را می‌گوید که درد همه مردم دنیا است.
رسالت سینما این است که درد مردم را بیان کند و این‌طور نیست که همه آثار با هدف سرگرمی ساخته شوند. درحالی که سینمای ایران با صرف‌نظر معدود فیلم‌هایی که در این زمینه ساخته می‌شوند، باقی آثار به قولی فیلم ایرانی‌اند و تنها سرگرم‌کننده هستند.
فکر می‌کنم لازم است که تعداد جشنواره‌ها هم بیشتر شود. برای مثال پس از جشنواره‌ای که امسال در بندرعباس برگزار شد تعداد زیادی علاقه‌مند در این زمینه پیدا شد و در حال حاضر ارشاد کلاس‌ها را با انبوهی از جمعیت در شهرستان‌ها برگزار می‌کند.
شما ایده کارهای خود را از چه طریق به دست می‌آورید؟
اگر دردی نداشته باشم و مسئله‌ای قلقلکم ندهد نمی‌توانم بنویسم! من یک خاطره کوچک در رابطه با سؤال شما می‌گویم. حدود ده سال پیش جهت تصویربرداری برای یکی از برنامه‌های ماه رمضان، به مراکز بهزیستی رفتیم و من تصویربردار بودم. در حال فیلمبرداری بودم که دختری حدوداً پنج ساله را دیدم که پشت کرده بود و موهای بسیار زیبایی داشت. پرسیدم که چرا برنمی‌گردد و دختربچه برگشت. کل صورت دختربچه از بین رفته بود. یعنی بینی و لثه‌ها از بین رفته، فک بیرون زده و دندان‌ها پیدا بود. پرسیدم که چه اتفاقی افتاده است؟ گفتند که دختربچه را زیر پل انداخته بودند و موش یا گربه صورتش را خورده است.
این داستان در ذهن من ماند و پنج سال بعد نوشتن انکاس را آغاز کردم. در واقع انکاس مقایسه حیوان انکاس با انسان است. می‌گویند زمانی که انکاس تخم می‌گذارد، آنقدر در انتظار تولد فرزندانش می‌ماند که از گرسنگی و خستگی می‌میرد. اما ما به راحتی فرزندان خود را از بین می‌بریم. این موضوعی است که دغدغه امروزه جامعه ماست و که این کار را هم رد کردند.
شما در رابطه با وضعیت سینما و فیلمسازی در استان هرمزگان صحبت کردید. با این اوصاف فکر می‌کنید فعالیت در این حوزه با چه موانعی مواجه است؟ برای مثال اگر یک علاقه‌مند به سینما و فیلمسازی بخواهد در این زمینه آموزش ببیند، آیا در استان شرایط لازم برای این امر وجود دارد؟
از نظر من مشکلی از جهت آموزش نداریم. خوشبختانه کلاس‌ها برای دورترین شهرستان‌ها به دست اداره ارشاد برگزار می‌شود. من نیز حدود ۱۰ دانشجو دارم و متأسفانه گاهی می‌بینم که دانشجو وقت نمی‌گذارد. در حالی که این کار نیازمند تلاش، دغدغه و تکاپوی بیشتری است.
گاهی پیش آمده است دغدغه‌ای ذهنم را مشغول کرده و پنج شب نخوابیده باشم. همچنین حدود شش ماه تا یک سال و حتی دو سال طول می‌کشد که یک فیلم‌نامه نوشته شود. در حالی که می‌بینیم بعضی از دوستان طرحی به ذهنشان می‌رسد، فردا فیلم‌نامه را می‌نویسند و پس‌فردا آن را می‌سازند و دو روز بعد هم آن را به جشنواره‌ها ارائه می‌دهند.
فکر می‌کنم مشکل ما این است که باهم رفیق نیستیم. بارها این را گفته‌ام که افراد سینمای استان ما باهم رفیق نیستند. ما چند موسسه داریم که موازی هم کار می‌کنند و هرکس می‌خواهد اثبات کند که بهتر است. در حالی که هیچ‌کدام به درستی در مسیر نمی‌کنیم. برای مثال اگر ببینیم که کسی پیشرفت می‌کند به جای کمک اگر بتوانیم او را تخریب می‌کنیم. و یا اینکه همکاری لازم در جهت ساخت کارها وجود ندارد. ما در واقع داریم واژه بزرگی را یدک می‌کشیم که هیچ نداریم.
اگر از شما بپرسم که دو نفر از افراد شاخص سینمای هرمزگان به غیر از آقای بنی‌هاشمی را نام ببرید، نمی‌توانید چون نداریم. بنابراین باید چنین شخصی را بسازیم که لازمه آن این است که کمی رفاقت داشته باشیم.
در استان هرمزگان انجمن سینماگران جایگاه و مکانی ندارد. اگر این انجمن خوب عمل می‌کند، چرا مسئولین مکانی را برای آن در نظر نمی‌گیرد و به آن هویت ببخشند؟ دوستانی هستند که آنجا هستند و زحمت می‌کشند اما عملاً انجمن سینماگران وجود ندارد زیرا امکانات ندارند. متأسفانه اگر به همین شکل پیش برویم به هیچ جایی نمی‌رسیم.
شما در مصاحبه دیگری از نبود حمایت‌های مالی سخن گفتید و ذکر کردید که برای فیلم انکاس خودتان هزینه کردید. آیا در حال حاضر از فیلم‌سازها حمایت مالی می‌شود یا شرایط تغییری نکرده است؟
متأسفانه روند همان است. همان‌طور که گفتم یک ارگان می‌گوید در مورد فلان موضوع فیلم بسازید. و همچنین برای مثال ۲۵ میلیون تومان بودجه‌ای نیست که بتوان با آن فیلم ساخت. متأسفانه کسی در این زمینه کمک نمی‌کند و بهتر است بگویم اصلاً کسی به فکر این موضوع نیست. گاهی یک ارگان سمیناری را در زمینه فیلمسازی برگزار می‌کند و کسانی را دعوت می‌کند که تخصصی در این زمینه ندارند. در حالی در فیلمسازی نمی‌شود دروغ گفت. زیرا مردم نتیجه کار را می‌بینند و قضاوت می‌کنند. متأسفانه حتی سینما را هم حزبی کرده‌اند! این را از این جهت می‌گویم که هرکس دوستان خود را وارد این حوزه می‌کند و ملاک ورود به این حوزه را رفاقت قرار داده‌اند.
چشم‌انداز شما از آینده و برنامه بلندپروازانه شما در حوزه سینما چیست؟
واقعیتش این است که همه می‌گویند پیری انسان را آزار می‌دهد. من از پیر شدن و مردن نمی‌ترسم! من فیلمسازی را دوست دارم و فکر می‌کنم که خیلی دیر شروع کردم. مصداق شعر مولوی است که می‌گفت مشغول خوردن عسل بودیم و موش‌ها هم از بالا ریشه‌ها را می‌چیدند. ریشه‌ها را چیده‌اند و حال به تار مویی وصل است! ای کاش فرصت داشتیم و بیشتر کار می‌کردیم.
من با قدرت کار می‌کنم. تمام وقت خود را برای این کار گذاشته‌ام، آن را دوست دارم و برای آن هزینه می‌کنم. و من این را به فیلم‌سازها می‌گویم که اگر فیلم خوب بسازید علاوه بر مسائل معنوی و وظیفه هنرمند، هزینه آن برگردانده می‌شود و لزومی ندارد که شما پایبند این اداره و آن ارگان باشید. من برای فیلم انکاس ۷۰ میلیون تومان هزینه کردم و بیشتر از ۲ الی ۳ برابر آن را دریافت کردم.
اکنون در حال ساخت کار جدیدی هستید و یا کاری برای شرکت در جشنواره‌ها دارید؟
در حال حاضر دو کار دارم. یکی برای انجمن بود که آن را برای فیلم کوتاه تهران فرستاده‌ام و یک مستند به نام "حنیر" در راه دارم که باید تدوین شود و می‌خواهم برای مستند بفرستم. همچنین یک کار را برای جشنواره خارجی فرستاده‌ام.
آیا به ساخت فیلم بلند هم فکر می‌کنید؟
در ابتدا علاقه داشتم. اما حال فکر می‌کنم که شاید دست ما کوتاه است و خرما بر نخیل! فکر می‌کنم یک کار بلند حداقل ۳ الی ۴ میلیارد تومان بودجه می‌خواهد که من این بودجه را ندارم و کسی هم حمایت نمی‌کند. من حدود ۲۰ سال است که در صدا و سیمای بندرعباس فعالیت می‌کنم و ندیده‌ام که فرد بومی هرمزگان و یا کارمند صدا و سیمای هرمزگان حداقل یک تله‌فیلم بسازد. وقتی بچه‌هایی هستند که به جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی راه پیدا می‌کنند و جایزه می‌گیرند نشان‌دهنده این است با محدودیت‌ها رقابت می‌کنند و قابلیت دارند و می‌توانند فیلم بلند بسازند. گاهی می‌بینیم که افراد از تهران می‌آیند و فلان ارگان کارهای اقتصادی آن را می‌گیرد و برایم این سؤال پیش می‌آید که مگر هرمزگان فیلمساز ندارد؟ اگر از بچه‌های هرمزگان حمایت شود و همین هزینه‌ها را به آن‌ها بدهند، قسمتی را برای ساخت فیلم می‌گذارند.
همچنین در رابطه با ساخت مستند، بدیهی است که اولین کار مستندساز این است که تحقیق کند و به یک شناخت از آن جامعه برسم. نمی‌گویم فردی که از تهران یا شهرستان‌های دیگر نمی‌تواند، اما اطلاعات آن‌ها کمتر از یک بندرعباسی است. اتفاقی که افتاده است، این است که ارگان‌ها به بچه‌های ما اعتماد ندارند.
به عنوان کلام پایانی اگر صحبت و توصیه‌ای به افراد علاقه‌مند که قصد دارند وارد این حوزه شوند دارید، بفرمائید.
من می‌گویم باید درد جامعه را بیان کرد. هنر تمامش تفنن و سرگرمی نیست، هنری خوب است که درد مردم را بیان کند. انتخاب موضوع خیلی مهم است اما متأسفانه در حال حاضر کارهای ما سخیف شده است. بچه‌ها باید دغدغه‌ها را درک کنند، همت کنند، با کم و کاستی‌ها بسازند و مطمئن باشند که موفق می‌شوند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: منطقه هرمزگان استانی فرهنگی و هنری استان هرمزگان جشنواره ها میلیون تومان وضعیت سینما حال حاضر فیلم کوتاه فکر می کنم فیلم سازی برای مثال بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۹۲۸۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایساتیس پرمخاطب‌ترین فیلم هنر و تجربه
مستند ایساتیس به کارگردانی علیرضا دهقان و تهیه‌کنندگی راحیل صحرایی و علیرضا دهقان بعد از موفقیت در جشنواره‌های داخلی و خارجی از زمستان ۱۴۰۲ در سینما‌های منتخب گروه سینمایی هنر و تجربه در تهران و شهرستان‌ها به اکران عمومی درآمد و بر اساس آمار سامانه فروش فیلم‌های سینمای ایران عنوان پرمخاطب‌ترین فیلم این گروه را از آن خود کرده و رضایت مخاطبان و منتقدان را همراه دارد.
«ایساتیس» پیش از این در جشنواره سینماحقیقت و جشنواره بین‌المللی فیلم شهر، جشنواره جهانی فیلم فجر و جشن مستقل سینمای مستند ایران به نمایش درآمده و موفق به کسب جایزه ویژه دبیر جشنواره سینماحقیقت، تندیس بهترین مستند بلند در بخش بین‌الملل جشنواره شهر و تندیس موسیقی از جشن مستقل سینمای مستند شد.
این فیلم همچنین در جشنواره‌های خارجی از جمله جشنواره فیلم مستند مسکو، جشنواره اوشن سیتی امریکا، کازان روسیه، جشنواره سبز مونتنگرو، جشنواره مستند ازمیر و... شرکت کرده و جوایزی از جمله جایزه بهترین فیلم جشنواره اوشن سیتی، جایزه بهترین فیلم جشنواره مونته نگرو را کسب کرده است.
داستان فیلم مستند «ایساتیس» به معرفی قنات‌ها و تاریخچه آن در استان یزد است و به این بهانه قسمت مهمی از تاریخ این استان کهن ایران را بازگو می‌کند و صدایی است شاعرانه و قصه‌گو که تا به حال ناشنیده مانده است.
تدوین این فیلم توسط بهمن کیارستمی و پویا پارسامقام صورت گرفته و فیلمبرداری آن به عهده مهدی آزادی است. داستان فیلم با صدای ابوالحسن تهامی‌نژاد، نصرالله مدقالچی، زهره شکوفنده و مریم شیرزاد روایت می‌شود.
علاقه‌مندان برای تماشای این مستند سینمایی می‌توانند به سایت https://gisheh۷.ir/event/۴۵۶۶۶/ مراجعه کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان یزد یزد
جاده کندوان یک طرفه شد